Czytanie jest dla mnie wspaniałą przygodą, wyprawą w nieznane! Tak było zawsze, ale z biegiem czasu bardziej doceniam jego wartość. Może wiąże się to ze zmianą kwalifikacji zawodowych, bo odkąd jestem nauczycielem bibliotekarzem, jest to również część mojej pracy – ta najbardziej ulubiona! Może to też kwestia czasu, bo kiedy odrobiłam już swoje rodzicielskie zadania, mam go o wiele więcej i wieczorami jestem mniej zmęczona… Bo tak naprawdę czytanie jest luksusem, jak dobry samochód lub domek z basenem. Ja mam teraz najlepszy czas na czytanie 
Kilka lat temu odwiedziłam znajomych w ich nowym domu. Był wspaniały! Jednak czegoś w nim brakowało... W pierwszej chwili nie potrafiłam odpowiedzieć na to pytanie. Potem zdałam sobie sprawę, że projektant wnętrz nie przewidział w nim miejsca na półki z książkami. Oczywiście, że aby czytać, nie trzeba mieć fizycznie książek w domu (są przecież czytniki, a w nich ogromne biblioteki), niemniej zabrakło mi tego elementu w domu, do którego byłam przyzwyczajona od dzieciństwa.
W moim domu miejsca na książki są właściwie w każdym pomieszczeniu. Zawartość półek zmienia się zgodnie z moimi upodobaniami. Jestem zwolenniczką dawania książkom drugiego życia, więc chętnie po przeczytaniu oddaję je na Bookcrossing lub Wielką Zbiórkę Książek.
Są jednak książki, które pozostają na półkach od wielu lat ze względów sentymentalnych lub potrzeby wielokrotnego zaglądania do nich. Obecnie większość książek, które czytam, to te wypożyczone ze szkolnej biblioteki. A ponieważ posiada ona całkiem spory na bieżąco uzupełniany księgozbiór nowości wydawniczych z różnych dziedzin, więc jest w czym wybierać
Miłość do książek wpoili mi dziadkowie. To on czytali wieczorami nasze ulubione opowiadania. Czekałam z braćmi na ten codzienny rytuał z niecierpliwością i razem przedłużaliśmy go w nieskończoność. To jedne z najmilszych chwil z dzieciństwa jakie pamiętam. Wyjątkowe były dla mnie dwie książki: „Baśnie” Hansa Christiana Andersena oraz książka Ewy Szelburg-Zarembiny „Najmilsi”. Tak bardzo je lubiłam, że czytano je wielokrotnie, przez co nauczyłam się sporych fragmentów na pamięć. Zdarzało się, że poprawiałam nieuważnego czytającego, choć wtedy jeszcze sama nie umiałam czytać To jedne z tych książek, które znajdują się w mojej biblioteczce. Choć ich okładki nadszarpnięte są zębem czasu, to wszystkie kartki, łącznie z okładką, dzielnie trzymają się razem. Tak to kiedyś składano książki!
Pierwszą „prawdziwą” książką, którą przeczytałam samodzielnie, były „Dzieci z Bullerbyn” Astrid Lindgren. Tak mi się podobały, że czytałam je kilkakrotnie. Bardzo chciałam wtedy poznać te dzieci i spędzać czas tak jak one!
Nie mam jednej ulubionej książki. To proces, który ewaluuje przez całe życie człowieka. Dorastamy i zmieniamy się, a nasze pasje i zainteresowania też stają się inne. Będąc nastolatką, uwielbiałam książki Krystyny Siesickiej, Henryka Sienkiewicza, Frances Burnett, Adama Bahdaja, Zbigniewa Nienackiego, Edmunda Niziurskiego. Kilkakrotnie przeczytałam wszystkie części „Ani ...” Lucy Maud Montgomery i oczywiście „Przeminęło z wiatrem” Margaret Mitchell.
Po cykl powieści „Jeżycjada” Małgorzaty Musierowicz lubię sięgać do dzisiaj.
Ostatnio wielką przyjemność sprawiły mi książki: Marcusa Zusaka „Złodziejka książek”, Elżbiety Cherezińskiej „Harda” i „Królowa”, Antoniego Libery „Madame” oraz książki Sue Monk Kidd.
Powieścią ponadczasową do której chętnie wracam jest „Anna Karenina” Lwa Tołstoja. Mam wysłużony egzemplarz należący jeszcze do mojej babci.
Poza powieściami bardzo lubię książki podróżnicze Jacka Pałkiewicza (posiadam egzemplarz z imienną dedykacją), Wojciecha Cejrowskiego, Marka Tomalika, Beaty Pawlikowskiej, Martyny Wojciechowskiej, Marka Wałkuskiego, książki psychologiczne Ewy Foley, reportaże Justyny Kopińskiej oraz biografie.
Nie stronię też od kryminałów – ostatnio rozczytuję się w thrillerach Tess Gerritsen i B.A. Paris. Lubię czytać na przemian różne gatunki.
Czasy, kiedy czytałam książki mojemu synowi, dawno już minęły, ale wspominam je z łezką w oku. Uwielbiałam zmieniać głos, markować odgłosy i patrzeć, jak moje dziecko chłonie każde słowo z szeroko otwartymi ustami. On też znał na pamięć swoje ulubione opowiadania i wierszyki! Cała rodzina polowała wtedy na książki w 3D, jak je dzisiaj żartobliwie nazywamy.
Jego ulubionymi książkami, które czytał już samodzielnie były „Przygody Mikołajka” René Gościnnego oraz cała seria „Mateuszka” Elviry Lindo. Do dzisiaj stoją w domu na półce. Może kiedyś syn przeczyta je swoim dzieciom, a może będą to zupełnie inne książki…
Jakie książki poleciłabym dzisiaj młodzieży? To trudne zadanie, zważywszy na różne upodobania każdego z uczniów. Mogę tylko powiedzieć, że dziewczyny bardzo chętnie wypożyczają powieści Colleen Hoover, Gayle Forman, Cecelii Ahernoraz oraz inne z modnego gatunku young adult. Natomiast chłopacy często proszą o książki: „Jak prowadzić” Collins’a, „Kubę” Błaszczykowskiego oraz „Samochody marzeń” Balkana. Natomiast wszyscy bez wyjątku chętnie sięgają po fantastykę.
Zachęcam do czytania nie tylko uczniów, bo jest to wspaniała rozrywka, relaks, oderwanie od codzienności, rozwijanie wiedzy i wyobraźni oraz poprawności językowej i ortograficznej. Jednym słowem: czytanie to niezwykła podróż w nieznane i warto się w nią wybierać jak najczęściej!
