Uczestniczyłam w kursie „Otwarte zasoby edukacyjne w bibliotece” organizowanym przez Spółdzielnię Otwartej Edukacji SpołEd. W ramach kursu opracowałam otwarte zasoby, z których każdy może skorzystać. Poniżej prezentuję opracowany przeze mnie scenariusz.
Temat: Być jak motyl…
Cel główny:
Uświadomienie problemów: choroby, utraty pamięci i znalezienie sposobów, jak sobie z nimi radzić.
Cele szczegółowe:
- poznanie fragmentów książki Lisy Genovy Motyl;
- integracja grupy;
- dzielenie się swoim doświadczeniem;
- stworzenie zbioru zasad dotyczących tego, jak pomóc osobie chorej.
Miejsce:
Czytelnia, w której znajdują się komputery.
Czas:
90 min.
Metody:
- dyskusja;
- burza mózgów;
- mapa mentalna;
- plakat.
Materiały:
- komputery z dostępem do internetu;
- tablica, pisaki;
- książka Motyl Lisy Genovy;
- strona Bubbl.us do tworzenia map mentalnych;
- strona canva.com do stworzenia plakatu.
Przebieg warsztatów:
Wstęp (15 minut):
1. Powitanie.
2. Zapoznanie z grupą – można tu zaproponować zabawę integracyjną np. wszyscy uczestnicy siedzą w kole, po kolei podają swoje imię, a następnie cechę swojego charakteru, rozpoczynającą się na tę samą literę co imię.
Rozwinięcie (65 min.):
3. Burza mózgów – o jakich problemach chcielibyście porozmawiać na zajęciach? (w przypadku zajęć odbywających się cyklicznie można wziąć pod uwagę przy doborze tematyki kolejnych warsztatów). Przedstawienie wyników na tablicy w formie słoneczka.
4. Zaproponowanie na pierwsze zajęcia tematu choroby, powolnej utraty pamięci, jak sobie z tym radzić. Można zadać pytania:
Czy zetknęliście się z podobnym problemem? A może sami się z nim zmagacie? (wymiana doświadczeń)
5. Przeczytanie fragmentów książki Motyl o Alice - profesor Harvardu, która zmaga się z chorobą Alzheimera we wczesnym stadium. Uświadomienie, że są różne sposoby radzenia sobie z chorobą.
Można wybrać fragmenty opisujące emocje, jakie towarzyszą bohaterce, gdy jej stan się pogarsza. Mogą to być także fragmenty dotyczące poszukiwania różnych rozwiązań radzenia sobie z chorobą.
Przykładowy fragment - poczucie zagubienia:
„ Jej serce zaczęło bić szybciej. Zaczęła się pocić. Wmawiała sobie, że szybko bijące serce i pocenie się to prawidłowa reakcja na bieg. Jednak, gdy tak stała na chodniku, wydawało się, że to objaw paniki. Zmusiła się, by przejść kawałek, potem jeszcze trochę, z każdym kolejnym krokiem czując, że jej nogi za chwilę mogą się pod nią załamać. […] Nadal potrafiła czytać i rozpoznawać miejsca. Nic się nie zmieniło. Na nic się to zdało. Wszystko wydawało się wyrwane z kontekstu.” (Motyl L. Genova, wyd. Filia, Poznań 2014, s. 37-38).
Obawy:
„Czy była w stanie zrozumieć to, co ktoś powiedział? Czy miała zbyt uszkodzony mózg i zbyt wielki mętlik w głowie, by to potwierdzić? Zawsze darzono ją wielkim respektem. Jeżeli jej zdolności intelektualne będą coraz wyraźniej ustępować miejsca chorobie umysłowej, to co w takim razie zastąpi zdobyty przez nią szacunek? Współczucie? Protekcjonalność? Zażenowanie?” ( jw. s. 120-121).
Jak poradziła sobie Alice w trudnych chwilach? - spisanie pomysłów na tablicy.
Przykłady: mogła liczyć na wsparcie rodziny, ćwiczyła swoją pamięć, utworzyła grupę wsparcia dla osób zmagających się z chorobą, utworzyła folder Motyl, w którym zapisała odpowiedzi na ważne pytania.
6. Praca w grupach – przy użyciu komputera na stronie Bubbl.us grupy tworzą mapy mentalne. Odpowiadają na pytania – jak poradzić sobie w sytuacji choroby (nie tylko Alzheimera) i gdzie szukać wsparcia?
7. Prezentacja prac grup.
8. Wyciągnięcie wniosków – utworzenie spisu zasad – jak pomóc osobie chorej. Zasady zapisujemy w formie plakatu utworzonego na stronie Canva.com
Zakończenie (10 min.):
9. Ewaluacja zajęć – krótka ankieta. Można w niej zadać następujące pytania:
Czy podobały Ci się metody pracy i narzędzia wykorzystane podczas zajęć?
Czy poszerzyłeś swoją wiedzę na temat choroby Alzheimera?
O jakich problemach chciałbyś porozmawiać na kolejnych zajęciach?
Może polecisz wartościową książkę, która porusza ważne problemy?
Czy chcesz na kolejnych zajęciach wykonać ćwiczenia wspomagające pamięć?
Autorka: Małgorzata Sargalska
Licencja: CC BY