11 marca odbyła się kolejna lekcja w ramach innowacji „Sztuka opowiadania jako narzędzie wzmacniające dobrostan uczniów”, w której uczestniczyli uczniowie z kl. 2lb. Tym razem skupiliśmy się na okresie dorastania, który wiążę się z przeżywaniem licznych emocji przez nastolatków. Rozpoznawanie towarzyszących nam uczuć jest niezmiernie ważne, aby umieć sobie z nimi poradzić.
Zajęcia rozpoczęły się od ćwiczenia na rozgrzewkę – uczniowie na kartkach dopasowywali do liter swojego imienia cechy charakteru, te pozytywne, jak i negatywne i krótko uzasadniali swój wybór. Następnie przeczytaliśmy opowiadanie Linn Skåber „Mieć piętnaście lat to jak jeździć na nartach”, które w doskonały sposób przedstawiało dylematy nastolatków dotyczące wkraczania w dorosłość. Uczniowie interpretowali tekst i opowiadali o swoich doświadczeniach. Pomógł im w tym także przepięknie ilustrowany Picture Book Lisy Aisato „Życie” przedstawiający problemy okresu dojrzewania. Na zakończenie uczestnicy losowali kartki z nazwą emocji, a następnie pokazywali je za pomocą mimiki i gestów, tak aby grupa rozpoznała, o jakie uczucia chodzi.
Przeprowadzona lekcja pomogła uczniom w rozpoznawaniu swoich emocji, ich nazywaniu, a także w poszukiwaniu sposobów na radzenie sobie z nimi. Pozwoliła także spojrzeć na problemy okresu dorastania z nowej perspektywy. Kolejne zajęcia odbędą się w kwietniu.
Poniżej relacja pani Małgorzaty Wilińskiej z części innowacji dotyczącej języka angielskiego:
NO PAIN, NO GAIN
„Poniedziałkowy poranek i kolejna część innowacji pedagogicznej. Podczas zajęć omawialiśmy okres dojrzewania, pełen zmagań z burzą hormonów i emocji. Skrajność uczuć bywa w tym wieku spora i stąd żonglerka emocjonalnością i wynikającymi stąd niekiedy skrajnymi wręcz postawami, które opisywaliśmy wcześniej idiomami: ‟ to jump for joy”, ‟to be as cool as cucumber”, ‟to go ballistic” itd. Okres dojrzewania to pierwsze poważniejsze kroki w dorosłość poprzez uczenie się sumienności i odpowiedzialności za siebie i swoje działania. To przede wszystkim powinno być mądre towarzyszenie młodemu człowiekowi w przejściu z okresu dzieciństwa (nastawienie na ja, moje, zachowania niedojrzałe itd. - ‟ to be green”), na postawę bardziej prospołeczną (my, my - zespół, moja rola w zespole klasowym, w grupie rówieśniczej). Postawa chodzenia we wszystkim na skróty (‟to cut corners”) nie zawsze przynosi dobre owoce, a w przypadku pracy zespołowej, może zupełnie nie zdać egzaminu. Zasadną zatem stała się teza, iż wymarzonych sukcesów nie da się osiągnąć bez wyrzeczeń, czy poświęceń (‟no pain, no gain”). Czasami na tej drodze ku dorosłości ktoś się potyka, ale jedna porażka nie determinuje jeszcze końca (‟It is not over until the fat lady sings”). Większość ograniczeń w działaniu wynika z naszych wewnętrznych przekonań i postaw, a zatem do dzieła! Masz cel, to go realizuj i tu znalazło się miejsce na przekazanie młodzieży mojego ulubionego idiomu (‟THE SKY IS THE LIMIT”!!!).”
