W grudniu odbyły się pierwsze warsztaty z elementami biblioterapii pt. „Dzieciństwo” w ramach innowacji pedagogicznej „Sztuka opowiadania jako narzędzie wzmacniające dobrostan uczniów”. Projekt został wspólnie opracowany i prowadzony z nauczycielem języka angielskiego Małgorzatą Wilińską.
Innowacja stanowi odpowiedź na współczesne zmiany społeczne wymagające szerszego spojrzenia na proces przekazywania wiedzy. Bardzo ważne jest połączenie zasobów wiedzy przekazywanej uczniom z kształtowaniem kompetencji miękkich: komunikatywności, umiejętności pracy zespołowej, zdolności przywódczych, elastyczności, empatii, kreatywności, umiejętności zarządzania czasem i umiejętności radzenia sobie ze stresem. Dobre samopoczucie człowieka jest efektem równowagi emocjonalnej, związanej z poczuciem bezpieczeństwa, przynależności, miłości, szacunku, uznania i samorealizacji.
Biblioteka jest miejscem, które idealnie nadaje się do takiej pracy z młodzieżą. Promujemy koncepcję biblioteki przyjaznej i otwartej. Nieraz wspólnie przekonywaliśmy uczniów, że biblioteka to ich miejsce w szkole, gdzie „nie stawiamy stopni” i „do niczego nie zmuszamy”.
Nadmiar bodźców, informacji, nomofobia, stres wynikający z wymagań edukacyjnych oraz oczekiwań otoczenia, nieumiejętność efektywnego odpoczywania, samotność – to często wymieniane przyczyny kryzysu psychicznego dzieci i młodzieży. Łączy je to, że w kontekście szkolnej codzienności biblioteki wydają się przestrzenią najbardziej gotową do delikatnego wzmacniania uczniów, oczywiście nie poprzez interwencję w kryzysowych przypadkach, tylko zachęcanie do korzystania z narzędzi pomagających w dbaniu o swój dobrostan.
Od przynajmniej kilku lat trwa, niestety mizerna w skutkach, dyskusja na temat kondycji psychicznej dzieci i młodzieży. Problemy te nie dotyczą wyłącznie uczniów w depresji, wymagających interwencji specjalisty, lecz są specyfiką pokolenia, dotykającą w większym lub mniejszym stopniu większość młodych ludzi. Celem więc nie jest zastępowanie specjalistów, tylko promowanie nawyków i metod korzystnych dla ogółu uczniów, które pomogą im w codziennym funkcjonowaniu.
Pierwsze zajęcia z grupą uczniów z klasy drugiej miały na celu omówienie pierwszego etapu życia człowieka jakim jest dzieciństwo. Aby młodzież dobrze rozpoznała problemy nastolatków i potrafiła o nich mówić, należało najpierw przypomnieć sobie dzieciństwo oraz jego blaski i cienie. Żeby lepiej nawiązać kontakt z grupą młodych ludzi i spowodować ich otwartość, posłużyliśmy się kartami Dixit, które za pomocą symboli miały skojarzyć odpowiednie sytuacje z dzieciństwa.
Kolejnym etapem warsztatów było wspólne oglądanie kart z pierwszego rozdziału picture booka „Życie” Lisy Aisato. Przepiękne ilustracje i krótkie teksty norweskiej artystki, ilustratorki i autorki książek dla młodzieży, sprawiły że uczestnicy szybko przypomnieli sobie niesamowite, śmieszne, a czasem smutne momenty własnego dzieciństwa. Okazało się, że obraz rzeczywistości widziany oczami dziecka jest zupełnie inny niż nastolatka. Padało wiele stwierdzeń typu: ja też tak miałam; to była również moja ulubiona bajka; mój tata powiedział to samo, a mama postąpiła identycznie.
Na koniec zajęć każdy uczeń musiał napisać na karteczkach nazwy różnorodnych emocji, które towarzyszyły mu podczas omawianych historii w dzieciństwie i przymocować do odpowiedniej chmurki umieszczonej na tablicy. Nazwy pisano także w języku angielskim. Niektórzy wymieniali emocje pozytywne, inni – negatywne, a jeszcze inni – jedne i drugie. Tak stworzona mapa myśli okazała się najlepszym podsumowaniem spotkania. Na kolejną nietypową lekcję w bibliotece zapraszamy grupę drugoklasistów po Nowym Roku!
Pani Małgorzata Wilińska realizowała także część innowacji na lekcjach języka angielskiego. Poniżej jej relacja z tych zajęć:
„Na lekcji języka angielskiego wprowadzone zostało nowe słownictwo - idiomy językowe, odnoszące się do emocji przeżywanych w różnych sytuacjach życiowych oraz reakcji na nie. Uczniowie utrwalali je poprzez min. odpowiadanie na pytania nauczyciela w odniesieniu do własnego dzieciństwa, opowiadanie o ulubionych formach spędzania czasu i zabawach (ćwiczenie umiejętności mówienia i słuchania). Pracując w parach, ćwiczyli struktury leksykalno-gramatyczne poprzez zadawanie sobie nawzajem pytań i udzielanie odpowiedzi, czemu towarzyszyło dużo pozytywnych emocji. Na finiszu zaś, pracując samodzielnie, uczniowie wykazali się dużą kreatywnością, pisząc krótkie opowiadania z zastosowaniem nowo poznanego słownictwa.”
