Zauroczona sześciotomową sagą rodzinną „Cukiernia pod Amorem”, postanowiłam sięgnąć po kolejne książki Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk. Nowa seria Osiedle Sielanka składa się z trzech tomów: „Nieznajoma”, „Sąsiedzi”, „Bomba”. Tym razem akcja powieści dzieje się współcześnie na małym podwarszawskim osiedlu i choć nie jest ona tak porywająca i zagadkowa, jak w poprzednim cyklu, czyta się ją bardzo przyjemnie.
Podwarszawska Sielanka, jak zresztą większość małych miejscowości leżących na obrzeżach dużych miast, zaczyna się rozbudowywać, stając „sypialnią” stolicy. Powstają nowoczesne apartamentowce, niestety kosztem parku i pobliskiego lasku, które mieszkańcy uważają niemal za wspólną własność. Na dodatek natrętny kupiec zaciągnął parol na stare, często podupadłe gospodarstwa, oferując właścicielom, w zamian za sprzedaż, mieszkania. Te incydenty zaczynają budzić niechęć i urazę starych mieszkańców Sielanki, którzy wypowiadają wojnę nowym lokatorom.
Tak naprawdę początek konfliktu w Sielance inicjuje stłuczka na skrzyżowaniu przedstawicieli zwaśnionych stron. Ala Jakubek, nieszczęśliwa w małżeństwie żona dewelopera, nieopatrznie zajechała drogę architektowi Stefanowi Grzegrzółce, który właśnie wrócił z dłuższego pobytu w USA, w rodzinne strony. Ich samochodowa kraksa rozpoczyna serię niefortunnych zdarzeń.
Uroku książce dodają zabawne ilustracje Joanny Klimaszewskiej. Na początku każdej części przedstawieni są wszyscy bohaterowie i ich krótka charakterystyka, co niewątpliwie pomaga czytelnikowi szybko zorientować się w powiązaniach i koligacjach między postaciami. Ponadto ostatnia część nie stanowi zakończenia cyklu (wiele historii nie zostaje rozwikłanych), co chyba oznacza, że autorka zostawiła sobie furtkę do kontynuacji cyklu „Osiedle Sielanka”.
Zabawna historia przedstawiająca barwne osobowości i ich perypetie oraz problemy społeczne małego osiedla na obrzeżach Warszawy. Ale nie tylko… W kolejnych tomach autorka zwraca uwagę czytelnika na problematykę społeczną dotyczącą kraju, a nawet świata, co czyni lekturę bardziej interesującą. Choć książkę czyta się lekko i można się zrelaksować, to nie wymaga ona od czytelnika wielkiego skupienia i po skończeniu lektury nie zaprząta już naszych myśli. Podsumowując: sześciotomowa saga „Cukiernia pod Amorem” bardziej przypadła mi do gustu.