„Cymanowski młyn” i jego kontynuacja „Cymanowski chłód” stanowią połączenie powieści obyczajowej i thrillera. Magdalena Witkiewicz, która znana jest z doskonałej literatury kobiecej, zaskakuje czytelnika, wplatając do fabuły wątki kryminalne. Współautorem powieści jest Stefan Darda – twórca wielu znanych książek zaliczanych do literatury grozy. Sięgając po „Cymanowski młyn”, byłam ciekawa, co wyszło z tego połączenia… I muszę przyznać, że nie czułam się zawiedziona. Powieść doskonale oddaje tajemniczy klimat kaszubskiej wsi i pokazuje, że zło może czaić się wszędzie.
Do gospodarstwa agroturystycznego zwanego Cymanowskim młynem przyjeżdżają Monika i Maciej Kaczmarkowie, którzy tym wyjazdem chcą uratować swoje małżeństwo. Mieszkają w Warszawie i uświadamiają sobie, że w pogoni za karierą nie mają w ogóle czasu dla siebie. Niespodziewany prezent, który pojawia się w ich skrzynce w postaci vouchera na dwutygodniowy pobyt w chacie na kaszubskiej wsi, jest dla nich szansą na zaległy urlop tylko we dwoje. Na miejscu poznają Jerzego Zawiślaka – właściciela pensjonatu, który okazuje się miłym, samotnym starszym panem. Mimo początkowego pecha, małżeństwo jest zachwycone miejscem, do którego trafili. W pobliżu jest jezioro, las oraz stadnina koni. Wokół panuje cisza i spokój – idealne warunki na odbudowanie wzajemnej więzi. Pan Jerzy przestrzega jednak gości, aby nie zapuszczali się na drugą stronę jeziora, gdyż znajduje się tam bagno, zwane przez mieszkańców Pomarliskiem. Według lokalnych opowieści błota pochłonęły już wiele ofiar – ludzi oraz zwierząt. Ich dusze ponoć do tej pory błąkają się w tym miejscu. Monika i Maciej dość sceptycznie odnoszą się do wiejskich legend, ale w miarę upływu czasu zaczynają się dziać dziwne rzeczy, które trudno racjonalnie wytłumaczyć… Dochodzi do zdarzeń, które na długo pozostaną w pamięci bohaterów.
Polecam książkę Witkiewicz i Dardy, gdyż autorzy wspólnie stworzyli dzieło pełne tajemniczości i grozy. Pojawiają się w nim wątki związane z morderstwem, poszukiwaniem skarbu, a także zbłąkanymi duszami usiłującymi uporządkować swoje ziemskie sprawy. Atutem książki jest oddanie wspaniałego klimatu kaszubskiej wsi, a także lokalnych opowieści krążących wśród mieszkańców. Ciekawe jest również przedstawienie bohaterów. Nie można ich jednoznacznie zaklasyfikować jako dobrych albo złych. Ludzie, którzy z pozoru wydają się zwyczajnymi mieszkańcami wsi, skrywają mroczne tajemnice. Czasami jedno niefortunne zdarzenie w życiu pociąga za sobą kolejne, w konsekwencji czego człowiek czuje się jak ofiara cymanowskiego bagna – wie, że na ratunek jest już za późno. Jedynie niektóre sceny, które dzieją się na pograniczu świata rzeczywistego i duchowego wydają mi się nieco abstrakcyjne i przejaskrawione. Myślę jednak, że warto przeczytać tę powieść i wyrobić sobie własne zdanie na jej temat. Na pewno nie można odmówić jej oryginalności.