Jedną z najważniejszych książek XX wieku, przetłumaczoną na blisko 70 języków i wielokrotnie ekranizowaną, napisała trzynastoletnia dziewczynka.
Codzienne zapiski o życiu w ukryciu młoda Żydówka – Anna Frank, prowadziła od dnia 12 czerwca 1942, kiedy otrzymała brulion na swoje 13. urodziny. Rozpoczęła go słowami: „Sądzę, że będę Ci mogła wszystko powierzyć, tak jak jeszcze nigdy nikomu i mam nadzieję, że będziesz dla mnie wielkim oparciem”.
Dziewczynka urodziła się 12 czerwca 1929 r. we Frankfurcie nad Menem, w żydowskiej rodzinie od wielu pokoleń mieszkającej w Niemczech. Po dojściu Hitlera do władzy w roku 1933, Anna wraz z rodzicami i siostrą ucieka przed prześladowaniami do Amsterdamu. Gdy Niemcy zajmują Holandię dla Żydów rozpoczyna się ponownie pasmo udręk. Rodzina wraz z czwórką znajomych ukrywa się w oficynie kamienicy należącej do firmy ojca Anny. Mieszkanie w centrum Amsterdamu staje się dla nich schronieniem, więzieniem i całym światem. Przez ponad dwa lata, w ciągłym strachu przed wykryciem, próbują normalnie żyć, łagodzić codzienne konflikty i doceniać małe radości. Przez ten długi czas nie mogą wychodzić z tajnych pokoi.
Zapiski Anny mają formę listów do nieistniejącej przyjaciółki Kitty. Pomimo ciężkich warunków, ich przekaz jest optymistyczny, pełen nadziei na zmianę sytuacji. Ostatni wpis w dzienniku Anny Frank brzmi dramatycznie i jednocześnie dojrzale: „Nieustannie szukam sposobu, żeby stać się taką, jaką chętnie chciałabym być i jaką mogłabym być, gdyby… na świecie nie mieszkali żadni inni ludzie”.
Holokaust był jednym z najczarniejszej okresów w historii świata. Rasizm i nienawiść doprowadziły do milionów niepotrzebnych zgonów. Nie można o tym zapomnieć, aby historia nie zatoczyła koła. Pamiętnik Anne Frank został wpisany przez UNESCO w rejestr dokumentów o nadzwyczajnej wartości dla świata. Książka znajduje się w zbiorach naszej biblioteki. Warto ją przeczytać!