Trylogia Ewy Cielesz składa się z tomów o następujących tytułach: „Siedem szmacianych dat”, „Obce matki”, „Burza przed ciszą”. Są to książki, które bezwzględnie należy wypożyczyć wszystkie trzy jednocześnie, bowiem należą do tych, przez które zarywa się noc, a wszystkie prace i obowiązki odkłada na tak zwane „zaś potem” dopóki nie dotrze się do ostatniej strony lektury.
To wciągająca, tajemnicza, momentami brutalna, ale zarazem przepiękna historia, która zaczyna się w roku 1936. Przedstawia życie Juliany Dors – małej dziewczynki urodzonej i wychowanej w bieszczadzkich lasach przez Magdalenę, która uciekła z domu, pełnego bogactwa do byle jak skleconej chaty wraz z Piotrem – miłością swego życia. Akcja powieści rozgrywa się w czasach II wojny światowej na wschodnich kresach Polski. Autorka przedstawia brutalną działalność ukraińskich band UPA, niełatwe relacje Polaków i Ukraińców w czasie wojny i zaraz po niej oraz trudną powojenną rzeczywistość. To wszystko tworzy historię życia głównej bohaterki.
Ponadto dawne czasy splatają się ze współczesnością, bowiem grupa przyjaciół ze studiów udaje się na wspólną wyprawę w Bieszczady, gdzie napotykają starą opuszczoną chatę, w której urodziła się i spędziła swoje dzieciństwo Juliana. Atmosfera wokół domostwa wydaje się mroczna i niepokojąca, więc do środka wchodzą niepewnie. Jeden z uczestników wyprawy – Adam, student historii – wiedziony tajemniczą siłą zabiera z dziecięcej kołyski owinięty w materiał i przykryty suszonymi kwiatami, pamiętnik Magdaleny. Dziennik staje się dla niego początkiem wyjątkowej podróży w przeszłość, podczas której poznaje losy mezaliansu pewnej pary z Konstancina i historię życia ich córki. Wszystko to pochłania go absolutnie i odmienia jego dotychczasowe życie.
Fabuła powieści w większości jest nieprzewidywalna, a zwroty akcji zaskakujące, ale nie na tyle, by uznać je za nieprawdopodobne, natomiast sami bohaterowie przedstawieni są interesująco. Autorka nie opowiada cukierkowych historii z happy endem, a wręcz rzuca coraz większe kłody pod nogi swojej bohaterki i zmusza ją do dramatycznych decyzji, co powoduje, że czyta się tę lekturę z wypiekami na twarzy. Dzięki temu jest w tej opowieści życie, czujemy, że kobieta walcząca z taką determinacją o swoje szczęście jest nam po prostu bliska, rozumiemy dobrze to, co przeżywa. Polecam tę książkę również dlatego, że zawiera mniej znaną część historii Polski, intrygujące ludzkie losy przedstawione w trudnych dla naszej ojczyzny czasach, a także historię współczesnych bohaterów, na którą niemały wpływ wywierają dawne czasy.
