Autorka jest znana z literatury obyczajowej, której głównymi bohaterkami są kobiety zmagające się z różnymi problemami. Tak też dzieje się w „Sadze nadmorskiej” składającej się z trzech tomów: „Obcy powiew wiatru”, „Zimny kolor nieba”, „Znany szum morza”. Bohaterkami tego cyklu są trzy pokolenia kobiet rodziny Zielczyńskich, które walczą z przeciwnościami losu na tle wydarzeń historycznych XX wieku.
Na początku cyklu poznajemy losy Kresowiaków zamieszkujących ziemie wołyńskie. Marcjanna Zielczyńska to młoda panna na wydaniu, która kończy szkołę i zastanawia się, jak dalej zaplanować życie. Z jednej strony marzą jej się studia, mimo iż żadna kobieta w jej rodzinie nie ukończyła szkoły wyższej. Z drugiej czuje presję rodziców, którzy oczekują, że wyjdzie za mąż i zajmie się domem. Na wakacje wyjeżdża z rodzinnego Lubomla na wieś do babci, aby przemyśleć swoje dalsze plany. To ostatnie chwile beztroski, gdyż wszyscy podejrzewają, że za chwilę wybuchnie wojna. Na wsi dziewczyna obserwuje żyjących obok siebie w przyjaźni Polaków i Ukraińców. Niestety wszystko to ma się za chwilę zmienić. Cały znany Marcjannie świat zostaje przewrócony do góry nogami z chwilą rozpoczęcia wojny. Troska o bliskich, walka o jedzenie, strach przed spadającymi bombami – to nowa rzeczywistość, w której trudno się odnaleźć.
Losy rodziny Zielczyńskich przenoszą się po wojnie na ziemie odzyskane – do Ustronia Morskiego, które staje się dla nich nowym domem. W drugim tomie akcja skupia się na córce Marcjanny - Gabrieli, która nie rozumie niechęci matki do opowiadania o jej ojcu. Dziewczyna wie tylko, że zginął podczas wojny, ale nie zna żadnych szczegółów. Dopiero gdy wkracza w dorosłość, prawda wychodzi na jaw. Gabriela nie może wybaczyć matce, że tak długo ukrywała przed nią informacje o ojcu. Okazują się one dla niej tak szokujące, że urywa kontakt z matką i wprowadza się do nowo poznanego Sławomira. Bierze z nim ślub, jednak wkrótce odkrywa prawdziwe oblicze swojego męża. Jako szanowany dowódca Wojsk Ochrony Pogranicza w okresie komunizmu jest osoba praktycznie nietykalną. Tymczasem w domu znęca się psychicznie nad żoną. Gabriela przez długi czas nie potrafi zakończyć tego toksycznego związku. Jedyna pociechę stanowi dla niej jej córka Jagoda.
Ostatni tom sagi dotyczy losów Jagody, która chce uniknąć błędów popełnionych przez matkę i stara się pielęgnować swój szczęśliwy związek z poznanym jeszcze w liceum Tomkiem. Młodzi, mimo że chłopak przenosi się na studia do Szczecina, starają się spędzać ze sobą każdą wolną chwilę. Wkrótce jednak Jagoda zauważa, że jej ukochany coraz rzadziej przyjeżdża do Ustronia, wykręcając się nadmiarem nauki. Postanawia zakończyć ten związek, gdyż uważa, że nie ma on przyszłości. Po kilku latach drogi dawnych zakochanych znowu się krzyżuję. Okazuje się, że Tomek zmienia swoje plany i postanawia wrócić do Ustronia. Jagoda postanawia dać mu druga szansę i wkrótce młodzi biorą ślub. Ich szczęście dopełnia pojawienie się na świecie długo wyczekiwanego dziecka. Rodzi im się syn, ale niestety okazuje się, że dziecko ma zespół Downa. Czy Tomek stanie na wysokości zadania i będzie wspierał żonę w trudach wychowywania niepełnosprawnego dziecka?
Zachęcam do przeczytania „Sagi nadmorskiej”, gdyż w każdym tomie znajdziemy postać silnej kobiety walczącej z przeciwnościami losu. Powieści poruszają różne problemy, przez trudy wojny, zawiedzione nadzieje, gwałt poprzez przemoc psychiczną, a także dylemat, czy zajmować się sparaliżowanym mężem, który całe życie był naszym tyranem. Poruszona zostaje także kwestia opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem. Przedstawione w cyklu bohaterki pomimo licznych przeszkód, podejmowania trudnych decyzji starają się być przede wszystkim dobrymi ludźmi. Serdecznie polecam!